آه عزیزانم، عزیزانم.

چقدر خوشحالم که دارمتان

طی این‌همه سالی که ننوشتم و از من بی‌خبر بودید روزی نبود که در این روزگار شبکه‌های اجتماعی دم دست که هیچ شبیه روزگار ایمیل و ایمیل‌دوستی نیست روزی نبود که پیامی از شما به دستم نرسد. درد می‌کشیدم که نمی‌نوشتم و وقتش نبود.

حالا خوب می‌دانم که آمده‌ام که برای شما بنویسم. در این دنیا کار من و نقش من...یکی از کارهای من و یکی از نقشهای من همین است. آه عزیزان وفا دار من چه دوستتان دارم که وفادارانه پیگیر من بودید.

چرا نمی‌نویسی؟

کجایی؟

خوبی؟

چه محبتی دادید به من. خدا غرق محبتتان کند.

این را از ته دل برای تک تکتان آرزو می‌کنم.

خوب باشید و بمانید برایم

اشکهایم می‌ریزد از مهرتان

شهرزاد