خانه‌های خالی

ظهر صدای خنده آمد. فکر کنم دو سه هفته‌ای است که از خانه ببرون نرفته باشم.

برای همین صدای آدم‌ها را کمی فراموش کرده‌ام. بله خب منظورم دور و بر خانه، حیاط، باغچه ،تپه‌های اطراف و اینجور جاها نیست.

منظور ارتباط داشتن و خیابان و بازار و..

خریدها را یک پسر جوان موتوری می‌آورد. فروشنده است.

همه را می‌گذارد دم گاراژ.

برایش پول می‌ریزم.

از سیگار تا سیب زمینی پیاز.

اینجا اسنپ و خرید اینترنتی ندارد.

تا خالا ندیدمش..درست.

وقتی صدای خنده آمد دیذم همسایه‌ی شصت و چند ساله با زن بیست و چند ساله‌اش روی تاب نشسته‌اند.

ک

گاهی به سگشان غذا میدهم. اینجا همه چندین سگ دارند. چون پرت است و دورافتاده..زن داشت موی مرد شکم‌دار قدکوتاه را نوازش می‌کرد. موی کوتاه داشت زن و صورتی تنش بود.

چندبار که مرد خانه نبود صدای شوخی و خنده اش را با پسر جوان مرد شنیده‌ام. دنبال سگ می‌گذارند و گاهی والیبال بلزی می‌کنند. پسر شلوارک و رکابی مشکی می‌پوشد و زن صورتی ...جانش به صورتی بسته است.

بعد با فرغون رفتم برگ را بریزم توی دره، زن گفت اینا انگار خونه‌شون خالیه.

پنهان شدم پشت بوته‌ها.